4 Eylül 2013 Çarşamba

Sonbaharda Ayrılık


Küçük maceramıza bir isim arıyorduk. Birbirinden oldukça farklı hayatlarımız bir sonbahar günü kesişivermişti işte. Nasılsa zamanı gelince herkes yeniden kendi hayatına dönecek, kendi ırmağında akmaya devam edecekti. Biliyorduk en başından. Yolun başı, ayrılık kokuyordu en buramından. Emindik. Hatta o kadar emindik ki biteceğinden, bittiğinde unutabilmeyi diledik.

 Hiç 'biz'olmamıştık. Sahiplenmemiştik. Sahiplenmeyince ait de olmuyorduk. Sonbahar insanıydık işte. Sıcağı yazdan kalma, soğuğu kışa haberci. Hep kendimizdik. Kendimizden ödün vermeye üşendik. Düşünmedik geleceği. Bir süreliğine de olsa geleceği düşünmemek güzeldi. Güzel olan her şey biterdi. Ve bitti. Dakikaları susmuştuk ama zamanı durdurmaya yetmedi. Bir yanımız delicesine kalmak isterken diğer yanımız yola koyulmuştu bile. Vakit gelmişti. İyi dileklerde bulunduk birbirimize uzuun uzun. Vedalaştık kelimeler tükeninceye dek.

 Ayrıldık. Başka yolların başka sonbaharlarında 'yaşanmak' için ayrıldık.

2 yorum:

  1. Çok hoş.
    Vedalaştık kelimeler tükeninceye dek..

    Filmini mi çeksek acaba;)

    YanıtlaSil