Düşündüm uzunca ne olmalıyım diye. Gökyüzü mü, nehir mi, dağ mı? En sonunda buldum, bulabildim bana yakışanı. ‘Deniz’ olmalıyım.
Hiç olmadığım kadar sakin, hiç olmadığım kadar hırçın.. Sahile vururken dalga dalga, dökmeliyim içimdekileri. Sonra durulmalıyım, affetmeliyim, unutmalıyım. Ve belki de hiç olmadığım kadar berrak olmalıyım. Kendim olmaktan korkmadan ‘su’ gibi saydam olmalıyım. Beni ‘ben’ olduğum için kabul etmeli, beni ‘kendim’ gibi sevmeliyim. Karalardan vazgeçmeliyim önce ki, bütünüyle deniz olabileyim. Sevdaları aşmalıyım, Aşk’la dost olmalıyım. Ancak onunla kendimi temize çekebilirim. Onunla kirlendim, onunla temizlenmeliyim. Umut bağlamadan, ümitsizliğe kapılmadan beklemeliyim arınmayı. Damla damla arınmalıyım.
‘Sen Kimsin?’ diye sorduklarında ‘Ben Deniz!’ diyebilmeyi hak etmeliyim. Ben ‘Deniz’ olmalıyım.
